Եվրոպական առաջնությունների ամենատպավորիչ չեմպիոնական շարքերը

Եթե Բասկետբոլի ազգային ասոցիացիայի (NBA) կանոնավոր առաջնության նման լիներ, ու սկուդետոն նվաճող թիմին խորհրդանշական մատանիներ տային, ապա «Յուվենտուսի» ֆուտբոլիստների ձեռքերից մեկը մատանիներով զարդարված կլիներ: «Յուվենտուսն» արդեն 5-րդ տարին անընդմեջ նվաճում է Իտալիայի չեմպիոնի տիտղոսը: Եվրոպական թոփ-առաջնություններում միայն «Ռեալը» և «Լիոնն» են կարողացել նման արդյունք գրանցել:

Սկսենք Իտալիայի առաջնությունից՝ Կարկանոյի «Յուվենտուսը», «Գրանդե Տորինոն» և տպավորիչ «Ինտերը»

Առաջին թիմը, որն Իտալիայում 5 մրցաշրջան անընդմեջ չեմպիոն է դարձել, հենց «Յուվենտուսն» է: Թուրինյան թիմն առաջին անգամ նման հաջողության հասել է 1931-35 թթ.: Հաջողությունները հանգեցրին նրան, որ «Յուվենտուսը» Թուրինից դուրս երկրպագուներ ձեռք բերեց, թիմի փառքը թևածեց ամբողջ Իտալիայով: Այդ շրջանը մեկնարկեց Կարլո Կարկանոյի՝ հոգեբան-մարզչի տեղափոխությամբ: Նա «Յուվեի» հետ առաջին 4 տիտղոսները նվաճեց, բայց ստիպված եղավ անձնական կյանքի հետ կապված հարցերի պայմանավորված (նույնասեռական լինելու կասկած) հեռանալ թիմից: 5-րդ տիտղոսը Կարլո Բիգատոյի և Բենեդետո Գոլայի համատեղ ձեռքբերումն էր: Այդ թիմում Իտալիայի համար Աշխարհի 1934թ. գավաթը նվաճած շատ ֆուտբոլիստներ էին հանդես գալիս՝ Կոմբին, Ռոզետան, Կալիգարիսը, Մոնտին, Օրիսը, Չեզարենին, Բորելը: «Յուվենտուսի» իշխանության վերջը «Բոլոնիան» դրեց, և թուրինյան թիմը մինչև 1950թ. առանց տիտղոսի մնաց:

Իտալիայում 5 տիտղոս նվաճած մյուս երկու ակումբները «Տորինոն» և «Ինտերն» են, սակայն նրանց պարագայում որոշակի հանգամանքներ կան, որ «Յուվեի» երկրպագուներին թույլ են տալիս չընդունել այդ սխրանքների միանշանակ լինելը: Այդպես, «Տորինոն» 5 անընդմեջ տիտղոս է նվաճել, բաց դա արել է 1943-1949 թթ.: Բանն այն է, որ 1943-44թթ. առաջնությունը, որը լիարժեք օրինական էր ճանաչվել, այդպես էլ չանցկացվեց, ու հյուսիսային թիմերը հանդես եկան սեփական առաջնություններում, իսկ «Տորինոն» Alta Italia-ի եզրափակչում հայտնվեց: Ցավոք, թիմի հաղթարշավը ողբերգությամբ ընդհատվեց. 1949-ի մայիսի 4-ին Լիսաբոնից վերադառնալիս ակումբի անդամներն ավիավթարի ենթարկվեցին:

«Ինտերի» պատմությունը ժամանակակից է. 21-րդ դարի առաջին տասնամյակի կեսին թիմը վերջապես հասավ նրան, ինչին մի քանի տասնամյակ ձգտում էր: «Ինտերի» ժամանակը սկսվեց 2006-ին և ավարտվեց 2010-ին: Իհարկե, բոլորին հայտնի է, որ 2006-ին իտալական ֆուտբոլում սկանդալ ծնվեց, որը «Յուվենտուսի» համար տիտղոս արժեցավ և նաև տեղափոխություն Բ Սերիա: Առաջնության աղյուսակի երկրորդ հորիզոնականը զբաղեցնող «Միլանը» 30 միավորից զրկվեց, և այդպիսով 3-րդ հորիզոնականում գտնվող «Ինտերն» ինքնաբերաբար դարձավ հաղթող: Դրա համար էլ «Յուվեի» երկրպագուներն առհասարակ չեն համարում, որ «Ինտերը» 5 տիտղոս է նվաճել. նրանց համար դրանց քանակը 4 է, որից առաջինը գրանցվել է «Յուվենտուսի» բացակայության ժամանակ, ինչը ևս նրանց աչքերում ցածրացնում է հաղթանակի արժեքը: 

«Ռեալի» և «Բարսելոնայի» կրքերը

Հիմա Մադրիդի «Ռեալի» մասին. ինչպես հայտնի է, անցյալ դարի 50-ականների երկրորդ կեսին թիմը 5 անգամ անընդմեջ Չեմպիոնների գավաթի (լիգայի) հաղթող է ճանաչվել, իսկ երբ այդ հաղթարշավն ավարտվեց, սկսվեց հաջորդը՝ արդեն առաջնությունում: 1961-65թթ. «Ռեալը» 5 տիտղոս նվաճեց, դա Պուշկաշի և Ալֆրեդո դի Ստեֆանոյի, ինչպես նաև Խենտոյի և լեգենդար Սանտյագո Բեռնաբեուի թիմն էր:

80-ականների երկրորդ կեսին «Ռեալը» կրկնեց հաջողությունը. 1986-90 թթ. «Արքայական ակումբն» հավասարը չուներ: Դաշտում փայլում էին Բուտրագենյուն և Ուգո Սանչեսը: Հետաքրքական է, որ «Ռեալի» շրջանից հետո միանգամից մեկնարկեց «Բարսելոնայի» հաղթական շրջանը: Կատալոնական թիմը 4 անգամ անընդմեջ չեմպիոն դարձավ 1991-94թթ.:

«Լիոնի» հրաշալի յոթնյակը

Եթե քննարկենք Անգլիայի առաջնությունը, ապա այնտեղ որևէ թիմ (անգամ «Լիվերպուլն» իր ամենապայծառ տարիներին) չի կարողացել առաջնության չեմպիոն դառնալ ավելի քան 3 անընդմեջ անգամ: «Արսենալը»՝ նախորդ դարի 30-ականներին, «Լիվերպուլը»՝ 80-ականներին և «Մանչեսթեր Յունայթեդը» երկու անգամ՝1998-2009թթ. շրջանում. բոլորն անընդմեջ 3 տիտղոս են նվաճել, բայց ոչ ավելին:

Բունդեսլիգայում «Բավարիան» ունի 3 անընդմեջ չեմպիոնությունների շարքեր և 4 անընդմեջ չեմպիոնություն: Նման գրաֆիկով է առաջ գնում նաև «Պարի Սեն Ժերմենը», որ Ֆրանսիայում հավասարրը չունի 2013-ից: Փարիզյան թիմը դեռ հեռու է «Լիոնից», որը 2002-08թթ. Լիգա 1-ում 7 անընդմեջ հաղթանակ է տարել: Պարադոքսալ է, բայց «Լիոնն» այդ տիտղոսներից բացի ոչինչ չունի:

Այլ

Իջեցնելով առաջնությունների մակարդակը՝ կարելի է այլ օրինակներ էլ գտնել: «Պորտուն» Պորտուգալիայում մի քանի անգամ կարողացել է 4 անգամ անընդմեջ նվաճել երկրի չեմպիոնի տիտղոսը (նման արդյունք 50-ականների կեսերին «Սպորտինգն» էլ է գրանցել), իսկ 1995-99թթ. «վիշապները» կարողացել են 5 անգամ հաղթել ու երկրի մասշտաբով ռեկորդ սահմանել:

Բավականին ներկայանալի է Շոտլանդիան, որտեղ ավանդաբար երկու ակումբ է գերակա դիրք գրավում՝ «Սելտիկը» և «Ռեյջերսը»: Առաջնությունում 1966-74թթ. «Սելտիկը» հավասարը չուներ, իսկ «Ռեյջերսը» 90-ականներին (1989-97թթ.) նման հաջողության հասավ:

Հունական «Օլիմպիակոսը» 43 անգամ երկրի չեմպիոն է հռչակվել, և կանխատեսելի է, որ մի քանի անգամ դա առանց ընդմիջումների է արել: 1997-2003թթ. թիմն անընդմեջ չեմպիոն է դարձել, իսկ 2011-ին «Օլիմպիակոսը» չեմպիոնական նոր արշավ է սկսեց:

 

Հետևեք մեզ նաև Telegram-ում