Միխայել Շումախեր. Ես ծնվել եմ պայքարելու համար

Միխայել Շումախեր. Ես ծնվել եմ պայքարելու համար

«Դու ռեկորդ ես սահմանում, որպեսզի որևէ մեկը գերազանցի այն: Եթե ոչ, ուրեմն դու պարզապես ինքնասիրահարված հիմար ես»:

2013 թվականի դեկտեմբերի 29-ին «Ֆորմուլա-1»-ի յոթակի չեմպիոն Միխայել Շումախերը դահուկներով սահելիս վայր ընկավ, գլուխը հարվածեց քարին, ինչից հետո անմիջապես հոսպիտալացվեց: Աշխարհահռչակ ավտոարշավորդը մինչ օրս դեռ կոմայի մեջ է: Շումախերի` տարբեր տարիներին, տարբեր առիթներով արտահայտած հետաքրքիր մտքերից որոշները ներկայացնում ենք ձեր ուշադրությանը:

Ավտոմրցումն ինձ ավելի շատ հաճույք է պատճառում, քան մարդիկ կարող են մտածել: Բենզինն իմ արյան մեջ է:

Երբ լրացավ 21 տարիս, ես վաստակեցի կյանքիս առաջին մեծ գումարը: Այն ստացա կանխիկ՝ ճամպրուկի մեջ… գումարով լի ճամպրում: Իմ ընտանիքը թաղված էր պարտքերի մեջ, և ես այդ ճամպրուկը տվեցի հորս: Նա չէր հավատում ինձ. նրան թվում էր, թե ես կատակում եմ:

Ինչ-որ մեկը ծնվում է, որպեսզի հաղթի, բայց դա ձանձրալի է: Ես ծնվել եմ պայքարելու համար:

Իմ խնդիրը միշտ հաղթելն էր, ոչ թե այնպես անելը, որ ավտոարշավները ավելի տպավորիչ լինեն: 

Այն բանից հետո, երբ վթարի ենթարկվեց Այրտոն Սեննան, ես հասկացա` ամենաճիշտ բանը, որ կարող եմ անել հիմա, կտակ գրելն է (բրազիլացի ավտոարշավորդի ամբողջ կարողությունը, ըստ կտակի,  անցավ բարեգործական ֆոնդի): Եվ ես կտակ գրեցի, իսկ հետո հասկացա, որ կտակ գրելու համար ամենևին էլ պարտադիր չէ «Ֆորմուլա-1»-ի ավտոարշավորդ լինել:

Ես Սեննայի հուղարկավորության արարողությանը չեմ գնացել, քանի որ կան բաներ, որոնք պատրաստ չեմ մասսայական ցուցադրել:

Ես այսպիսի կանոն ունեմ` եթե վնասվածքը բուժվել է, երբեք մի հիշիր նրա մասին:

Ես լրագրողներից հիասթափվեցի այն ժամանակ, երբ մահացավ մայրս: Նրանք հսկում էին տունս` հույս ունենալով ինձանից մեկնաբանություն լսել: 

Ամեն դեպքում, կյանքը չունի կանոններ: 

Կարևոր չէ` որ սպորտաձևն ես ընտրել, դու պետք է կարողանաս հետևել այն ամենին, ինչ կատարվում է շուրջդ: Իրականում, այդ ամենը կարելի է ասել նաև կյանքի մասին, բայց շատ մարդիկ կարողանում է առանց դրա էլ ապրել:

Չգիտեմ` գոնե մեկ մարդու, ում մոտ արագությունը չասոցացվեր ազատության հետ:

Ոչ մի յուրահատուկ բան չկա, երբ մեքենան վարում ես 300 մղոն/ժամ արագությամբ: Ամենակարևորն այն է, որ այդ ժամանակ գլխումդ հիմար մտքեր չլինեն:

Քաղաքից դուրս ճանապարհին սովորական մեքենա վարելը 100 անգամ ավելի վտանգավոր է, քան այն, ինչ ես եմ անում:

Ադրենալինն անհամատեղելի է ավտոարշավների հետ: Եթե ադրենալինային հարվածը պատահի այն պահին, երբ դու հերթական շրջանն ես անցնում, ամենայն հավանականությամբ, վատ ավարտ կունենա:

Կենդանի լեգենդ՝ ամենավախենալու տիտղոսը, որն ուզում են ավելացնել իմ անվանը:

Իմ գլխավոր երազանքը՝ միայնակ չլինել:

Ամենակարևորը, որ դուք կարող եք տալ երեխաներին, ձեր ժամանակն է, քանի որ աշխարհում դուք ամենաշատը երեխաներին եք հարկավոր:

Տարիքի հետ ոչինչ ավելի պարզ չի դառնում:

Հասնելով ինչ-որ բանի` դու դատարկություն ես զգում, բայց հենց դա էլ քեզ ստիպում է կրկին հաղթել: 

Մեծ հաղթողներ դառնում են մեծ անհաջողակները:

Եթե դու բարկանում ես, երբ հաղթում է ընկերդ, դա նշականում է՝ դու ընկերներ չունես:

Մանուկ ժամանակ ես ատում էի դպրոցը և հնարավոր է` ինձ համար ամենամեծ տանջանքը կլինի կրկին վերադառնալ այնտեղ ու նստել դասասեղանի առաջ:

Իմ եկամուտների մասին լուրերն այնքան չափազանցված են, որ երբեմն սկսում եմ ինքս ինձ նախանձել:

Ամենաահավորը, որ կարող ես անել, ինքդ քեզ ինչ-որ մեկի հետ համամտելն է:

Բոլորին հնարավոր է փոխարինել, անգամ ինձ:

Երկու անիվ. դա այդքան էլ քիչ բան չէ:


AllSport.am

 

 

Հետևեք մեզ նաև Telegram-ում